De meeste mensen die bij mij aankloppen, geven aan dat ze veel in hun hoofd zitten. Ze voelen zich steeds minder waard of schuldig ten opzichte van anderen. Ze hebben het idee het nooit goed genoeg te doen. Van hieruit zie je de verklaring van het veel in hun hoofd zitten. Je kunt jezelf namelijk van alles wijs maken. En als je dit gaat geloven… dan ben je daar mooi klaar mee!
Eerlijk antwoorden: houd jij jezelf ook voor de gek?
Veel mensen beginnen hun verhaal en heel snel gaat het ook over anderen. Ze voelen zich rot omdat de collega altijd zo vroeg naar huis gaat en veel werk laat liggen. Of ze vinden dat hun dag of week te vol zit om er ook nog echt van te kunnen genieten. Iedereen vraagt altijd zoveel van ze. Maar is dat ook echt zo? Komt het door die ander dat jij minder goed in je vel zit? Of is het toch nét iets anders?
Ongeveer het eerste wat ik vraag is wat zijzelf met de situatie doen. Je geeft aan dat je collega altijd zo vroeg vertrekt. Heeft deze gevraagd of je het werk af wilt maken? Of heb jij het idee dat dit werk afgemaakt moet worden en het nu bij jou op het bord ligt?
Wanneer mijn cliënten vertellen dat hun dag zo vol zit, vraag ik eerst waarmee deze volgepland zit. Ze noemen een lijstje op. Ik vraag of ze deze dingen ook echt allemaal moeten doen, of is dit meer vanuit eigen initiatief dat je deze allemaal ingepland hebt. Ook hier kunnen ze vaak een antwoord (of excuus) teruggeven, alsof ze er niets aan konden doen. Terwijl ik me nog steeds afvraag ‘wie heeft gezegd dat dit allemaal ingepland moet worden’. Een opmerking als ‘dat hoor je toch voor een ander te doen’, daar durf ik ook nog wel op door te vragen. Want is dat ook echt zo dat je dit hoort te doen? Wie verwacht dit? En wat als je het niet doet? Zo heb ik altijd wel wat vragen paraat staan, om te checken waar het nu mee te maken heeft dat iemand zich zo vervelend of rot voelt. Vaak hebben ze dan snel in de gaten dat ze veel keuzes zelf maken in plaats van dat deze opgelegd worden. Ze laten ze opleggen.
Alleen het dan anders gaan doen, is een ander verhaal. Dat heeft soms wat meer tijd nodig. Dit heeft er natuurlijk vooral mee te maken dat je zo lang gewend bent op een bepaalde manier te reageren, dat het best een tijd kan duren om het anders te doen. Allereerst is je bewust zijn van wat er nu gebeurt in deze situaties het belangrijkste. Pas als je je er bewust van bent wat je (automatisch) doet, kun je hier iets aan veranderen, mocht het nodig zijn.
Bewustzijn is de sleutel!
Je bent niet alleen, een hoop mensen zitten veel in hun hoofd. Het is normaal om de hele dag door allerlei gedachten te hebben. Het gaat er meer om wat je daarmee doet. Gedachten (en gevoelens) ploppen op, zonder dat je daar iets aan kunt doen. Door de jaren heen maken we van alles mee en dit nemen we ook mee, als herinneringen. Daar is op zich niets mis mee. Dat wordt het echter wel wanneer bepaalde situaties vaker voorkomen en jij je daar een beeld over gaat vormen. Als je bijvoorbeeld het idee hebt dat ze jou altijd als laatste kozen als er in de klas groepjes gekozen moesten worden, dan houd je dit idee bij je. En je borduurt hierop voort. In steeds meer situaties krijg je het idee dat je nooit of altijd als laatste wordt gekozen. Je creëert hiermee verhalen in je hoofd en deze kunnen van kwaad tot erger gaan.
Je kijkt op jouw manier, met jouw bril naar situaties. Wanneer je iedere keer het idee hebt ‘zie je nou wel, nou gebeurt het weer’, wordt je belemmerende gedachte bevestigt en wordt dit steeds meer de waarheid voor jou. Op den duur ga je vooraf al bepalen dat ze jou niet gaan kiezen. Het gevaar zit erin dat je dan maar niet meer overal naartoe gaat. En als mensen hier niet naar informeren, wijt je dit aan het feit dat ze jou er niet bij willen hebben. Terwijl dit mogelijk helemaal niet waar is. Iedere situatie is immers anders en je weet niet hoe het deze keer verloopt. Wie zegt dat ze jou er niet bij willen hebben? Precies, alleen jouw gedachten.
Niet gek dus, dat je je rot voelt of niet lekker in je vel zit. Het is de kunst om eerst heel feitelijk naar situaties te kijken om te achterhalen wat er werkelijk gebeurt. Dan kun je ook gaan oefenen om er anders mee om te gaan. Eens kijken wat er dan gebeurt! Vaak zie je dat er helemaal niets ergs gebeurt. Dat mensen het bijvoorbeeld heel normaal vinden dat je je werk van je collega niet afmaakt. Of dat je ook best eens ‘nee’ mag zeggen tegen activiteiten gepland staan. Je zal merken dat dit direct meer rust met zich meebrengt. Dit kan je dan ook weer motiveren om er verder mee aan de slag te gaan.