Het enige waar tegenwoordig nog over gesproken lijkt te worden is corona. Je hoort dit woord overal in terug komen. Wat je dan ook direct merkt, is dat het steeds normaler wordt. Het wordt meer gewoon, niet meer zo eng. Dit is iets dat je ook voor andere situaties kunt gebruiken!
Een oefening die ik vaak doe in mijn praktijk, is mensen een woord heel vaak laten herhalen in verschillende tonen. Een woord wat voor die persoon heel beladen is. Op het moment dat je dit woord een minuut lang blijft herhalen, zul je merken dat de lading anders wordt. Het verliest als het ware de lading. Dit maakt dat je er anders naar gaat kijken. Dat kan heel prettig zijn! Als het woord minder beladen voelt, wordt het direct minder zwaar. Rondom het woord corona kan dit natuurlijk ook de uitwerking hebben dat je er nonchalanter mee om zult gaan. Als het gaat om het in acht nemen van voorzorgsmaatregelen is dat natuurlijk niet de bedoeling; wel wanneer je je heel angstig voelt rondom corona. Dan kan het je helpen. Probeer het maar eens uit!
Wat wil je wel… of juist niet
Deze periode is ook de tijd voor bezinning. Als je jezelf voorstelt dat je over 6 maanden corona hebt, niet wetend hoe het gaat aflopen, hoe kijk je dan naar je leven op dit moment? Wil je de komende 6 maanden door blijven leven zoals je nu doet, wetende dat het misschien je laatste maanden zijn? Wil je dan dat de mensen je zo herinneren zoals je nu bent? Of zijn er dan wel punten waarop je zo je twijfels hebt? Punten waarvan je liever niet hebt dan mensen je daarmee later zullen herinneren?
Misschien is je leefstijl niet de meest gezonde. Hoe zou dat het ziekteproces van corona beïnvloeden? Gezegd wordt bijvoorbeeld dat de mensen met overgewicht een grotere strijd te voeren hebben! Wil je dit dan wel zo blijven doen? Je kunt voor jezelf ook even pas op de plaats maken. Is dit wat je altijd hebt willen doen? Is hetgeen je al gedaan hebt ook hetgeen wat je daadwerkelijk wilde doen? Of zijn er nog meer dingen die je ooit nog eens wil gaan doen? Dit is het moment om daar eens bij stil te staan. Door de coronacrisis is dit veel beter voor te stellen.
En je werk? Wordt je daar heel blij van? Is dit het werk dat je wilt blijven doen? Ook al is het nog maar voor 6 maanden, is dit het enige wat je nog wilt doen? Of zijn er dan nog wel wat uitdagingen aan te gaan? Denk er maar eens over na!
En dan als laatste…
Het kan zijn dat je al langer tegen bepaalde dingen aan loopt. Je bent ermee blijven lopen omdat je niet goed wist wat je ermee moest doen, of je wilde anderen er niet mee lastig vallen. Het kan ook zijn dat je je ervoor schaamt dat je hier tegenaan loopt. Je sukkelt maar door. Met de huidige geldende maatregelen kun je niet meer alles doen wat je voorheen wel kon doen. Pas nu besef je dat je al lange tijd eigenlijk stappen wilde ondernemen, maar het toch weer liet hangen.
Nu kan het te laat zijn, want de kans bestaat dat jij ook ziek wordt. Je zou kunnen zeggen dat dan alles sowieso verandert – en dat klopt! Toch denk ik dat het ook een besef is waar je nu achter komt: dat je tijd verloren hebt laten gaan. Nu wil je hulp en kun je even geen hulp krijgen omdat hulpverlening even geen mensen ontvangt in de praktijk. Je weet even niet wat er nu gaat komen, net zoals de mist op de foto; je ziet niet wat erachter ligt. Je weet niet waar deze periode eindigt. Je weet ook niet hoe jou pad zal gaan lopen. Wat je wel weet, is hoe je er nu voor staat. Je kunt nú beslissingen maken hoe je straks verder wilt! Besef dat je straks misschien geen kans meer hebt om die beslissingen te nemen! Wil je dat wel? Of wacht je niet af en ga je nu echt voor jezelf?