Ik heb het vaak over zaken waar we tegen aan kunnen lopen en hoe we dit aan kunnen pakken. Soms benoem ik ook wel eens iets van mezelf. Deze keer ga ik voornamelijk vanuit mezelf schrijven. Dat is ook goed om te laten zien. Want tja, als ik zeg dat iedereen wel eens ergens tegen aan loopt, doe ik dit zelf ook 😉. Dat zal ik zeker niet ontkennen. Dus tijd om eens iets van mezelf te laten zien.
Hoe was ik als kind en opgroeiende volwassenen?
Als kind was ik een wildebras. Ik was altijd buiten en klom overal op waar maar kon. Ik woonde op een boerderij dus genoeg plek om mezelf bezig te houden. Zo klom ik op stallen en hing op mijn kop aan buizen. Daarnaast waren er verschillende dieren waar ik me veel mee bezig hield. Ik kon heel eigenwijs zijn en als laatste kind van de drie kon ik mooi meevaren op hun eerdere ervaringen. Ik werd opgevoed als ‘niet zeuren, maar poetsen’. We mochten niet laten zien als we verdrietig waren en werden geacht altijd het vrolijke masker op te zetten. Hierdoor leer je niet echt jezelf te zijn. Maar ja, dat wist ik toen nog niet. Dat heb ik door de jaren heen geleerd. Dit maakte wel dat ik me altijd heel zelfstandig opstelde, het zelf wel uitzocht en niemand echt nodig had. Ik stond wel voorop, maar zette mezelf niet in the picture. Dit heeft heel lang geduurd voor ik dit anders kon doen. Zeker bij het opbouwen van mijn praktijk liep ik er steeds tegen aan dat ik mezelf ‘zichtbaar moest maken’, zoals dat dan heet. Iedere keer opnieuw trok ik me toch weer meer terug. Heel onhandig, dat weet ik, maar ja doe het maar even anders. Dit was bij mij een heel hardnekkig iets. Een vast patroon zou ik nu tegen mijn klanten zeggen. Ik heb hier diverse keren aandacht aan besteed. Zeg maar gerust met regelmaat. Steeds opnieuw probeerde ik dit probleem te tackelen. Dat viel nog niet mee, maar uiteindelijk is het toch gelukt. Niet dat ik nu de beste ben in zichtbaar zijn, maar ik laat mezelf wel zien. Ik kan nu ook openlijk praten over mijn praktijk en wat ik kan betekenen voor anderen. Nu kan ik daar trots op zijn. Wat anderen er ook van vinden. Ik weet dat het altijd zo is, dat de ene persoon het helemaal kan vinden in mijn verhaal en een ander niet. Dat is ook goed. Ik ben in ieder geval blij dat ik nu achter mezelf kan staan!
In mijn hoofd
Ik was altijd echt een denker. Ik liep letterlijk met mijn hoofd wat naar voren. Ik was altijd maar van alles vanuit mijn hoofd aan het doen. Dat geeft een bepaalde zekerheid, maar echt goed voelen doet het niet. Dat merkte ik ook wel. Toch ben ik pas rond mijn 30e echt specifiek met lichaamsgerichte dingen aan de slag gegaan. Ik ging naar een haptotherapeut en leerde mijn lichaam kennen. Ik ervaarde hoe fijn het is om je lijf bewust te ontdekken. Je kunt dan ook direct acties ondernemen als er iets niet goed voelt. Je bent er dan sneller bij, zeg maar. Als je hier eenmaal zo erg bewust van bent, dan neem je dit voor altijd mee. Nu kan het wel zijn dat het soms weer wat afzwakt, al heb je dit vaak weer snel opgepakt als je weer even wat bewuster ermee omgaat. Nou ja dat is natuurlijk altijd wel zo. Ook met andere technieken die je voor jezelf toepast. Als je niet af en toe daar weer even bewust bij stil staat, zakt het steeds verder af.
Toch was ik nog niet volledig uit mijn hoofd. Iedere keer weer schoot ik weer terug mijn hoofd in. Ik kwam er in 2018 achter dat het ook anders kon. Ik was met twee verschillende bijscholingen bezig; ACT (Acceptance & Commitment Therapy) en IEMT (Integral Eye Movement Therapy). Ik weet nu niet precies welke scholing nu voor wat zorgde. Wat ik wel weet, is dat ik hierna altijd een rustig hoofd heb. Zalig gewoon. Hoe druk ik het ook kan hebben, de overload in mijn hoofd komt niet meer terug. Ik zeg niet dat dit altijd goed is, want daardoor kan ik misschien toch over mijn grenzen gaan. Het VOELT wel heel relaxed en dat is toch ook prettig. Doordat ik doorgaans heel bewust met allerlei zaken omga, ben ik vaak snel alert op een overload. En onderneem ik actie.
Zoals ik zei, deze opleidingen ACT & IEMT hebben mijn ogen geopend naar hoe het ook kan en hoe fijn dat dit voelt. Als je eenmaal doorhebt hoe het werkt, kún je niet meer anders denken. En dat is fijn. Zo ‘corrigeer’ je jezelf direct en kijk je veel reëler om je heen. Dit maakt het leven wel gemakkelijker. Niet dat het echt gemakkelijk is, maar je doet wel iets met de dingen waar je iets mee kunt doen en laat de dingen waar je geen invloed op hebt. Wel zo handig. Je gebruikt je energie waar hij voor bedoeld is! Ik merk in ieder geval dat dit heel prettig is. Wil jij hier iets meer van weten? Neem dan contact op met mij, dan praat ik je bij. Misschien wil je er iets mee.