Door de jaren heen zijn er vele methodieken ontwikkeld binnen de psychotherapie. Elke tijd en elke cultuur neemt een bepaalde kijk op het leven met zich mee, wat ook invloed heeft op de kijk op hoe problemen aangepakt kunnen worden. En welke insteek het neemt; kijkt het meer naar wat “kapot” is, of gaat men meer uit van wat heel is waarbij rekening gehouden wordt met de mogelijkheden en beperkingen die iemand heeft. En daarnaast worden er steeds ook nieuwe ontdekkingen gedaan.
Voor ieders wat wils
Uiteindelijk zijn er zoveel verschillende technieken dat je een keuze hebt om uit te zoeken wat het beste bij je past. Ik als therapeut doe dit ook. Niet alle methodieken die ik geleerd heb, passen bij mij. Deze pas ik niet of minder toe. Ik denk dat dit ook goed is, want als het niet geheel past, voer je het toch anders uit dan als je er helemaal achter kunt staan! Zoals dit voor mij geldt, geldt dit ook voor jou als zoekende.
Ik snap dat je af en toe door de bomen het bos niet meer ziet, want er is zoveel. Mijn mening is dat er veel is, terwijl veel ook hetzelfde is. Als je er verder in duikt kom je hier achter. Uiteindelijk maakt dit voor jou niet uit. Jij zoekt iets wat past bij jou. Daarbij is de klik met de therapeut ook belangrijk. Want dat is degene die het overbrengt op jou. Iedere therapeut doet dit vanuit zijn eigen manier van denken, vanuit zijn eigen manier van zijn. Ik gebruik bijvoorbeeld veel humor. Dit vindt niet iedereen even fijn. Ook kan ik soms heel direct zijn. Dat vinden sommige mensen lastig. Ik denk dat dit nodig is, al komt dit bij iedereen anders binnen. Als dit heftig binnen komt, of je weet er geen raad mee, dan is het effect wat het nodig heeft weg. Dus op dit moment is dat niet hetgeen wat je moet kiezen!
Mijn kijk
Ik heb gemerkt dat er veel methodieken zijn die erg veel overlappen. Vaak zie ik dat er weer een nieuwe methodiek bij komt en als ik het dan doorkijk, komt het overeen met een oudere methodiek. Uiteindelijk doe ik dit zelf ook. Alle dingen die ik maak, schrijf of uitvoer is altijd gestoeld op alles wat ik al weet. Ik giet er een eigen sausje overheen. Toch merk ik bij mezelf dat ik het toch jammer vind dat er zoveel methodieken liggen die in de basis hetzelfde zijn. De bomen in het bos zien worden daarmee niet gemakkelijker. En wat levert het op? Gaat deze nieuwe methodiek zoveel meer brengen? Of zit het hem toch meer ergens anders in? Volgens mij wel! Het is altijd goed om te onderzoeken wat voor je werkt. Dan pas kun je echt stappen gaan zetten.
Als mensen bij mij komen, leer ik ze eerst kennen. Door mijn ervaring kan ik meestal vrij snel inschatten wat bij deze persoon past. Dat is hetgeen ik dan inzet. Bij de een zal dit meer doen zijn en bij de ander meer uitleg geven op papier. Natuurlijk is het wel zo dat ik mijn favorieten heb en hier dus sneller voor kies. Dit geeft ook een positief effect, omdat ik hier helemaal in thuis ben en het zo over kan brengen dat je er ook echt iets mee kan. Uiteraard blijf ik checken of het ook werkelijk het effect heeft wat je wilt hebben. Stel dat we erachter komen dat dit niet het geval is, dan kan ik ‘uit mijn tool box’ echt nog wel andere dingen halen. Geen probleem. En soms is het beter om door te wijzen naar een ander, wat beter aansluit.
Nog even terugkomende op wat ik eerder schreef… Daar vraag ik me af of een nieuwe methodiek altijd meer oplevert of meer te brengen heeft. Dit zal zeker niet altijd zo zijn. Bij sommige methodieken is dit echter wel zo. Dat heb ik zelf letterlijk gemerkt bij ACT. Dit is een nieuwe vorm gedragstherapie. Voorheen werkte ik veel met cognitieve gedragstherapie. Sinds ik ACT heb leren kennen, merk ik dat hier meer diepgang in zit en meer tot de kern komt. En dat is nu nét wat we nodig hebben om tot blijvende verandering te komen!