Een tijdje geleden zag ik de titel van een artikel in het blad Trouw. ‘In Afrika kennen ze het woord depressie niet.’ In eerste instantie las ik het artikel niet, al triggerde deze titel me wel. Hoezo kennen ze in Afrika dat woord niet? Het kan toch niet zo zijn dat depressies in Afrika niet voorkomen? Het lijkt me juist dat in Afrikaanse landen deze symptomen vaker voor kunnen komen. Misschien noemen ze het gewoon anders. Maar depressie niet voorkomen in Afrika? Daar geloof ik niet in…
Andere benaming
Om meer te weten te komen ben ik het artikel gaan lezen. Anders ga ik van alles invullen wat er misschien helemaal niets mee te maken heeft. Een van de eerste zinnen geeft inderdaad aan dat het woord depressie niet bestaat. Ze hebben een andere benaming omdat zij er anders tegenaan kijken. Wij zien depressie als een individueel probleem, terwijl ze daar het meer zien als de relatie met het geheel die verstoord is. Zij zien het dat je als mens onderdeel bent van een groter geheel. Zonder je je daarvan af? Dan komen symptomen van depressie tevoorschijn. De ‘genezing’ gebeurd dan ook publiekelijk. De persoon met symptomen wordt openlijk betrokken bij het geheel om de verbroken verbintenis te helen.
Groter geheel
In Afrika wordt er ook anders naar het zelf gekeken, vertelt de meneer in het krantenartikel. Je bent altijd onderdeel van een groter geheel. Vriendelijkheid, compassie, zorg voor anderen en tolerantie zijn waarden die voor hun erg belangrijk zijn. Persoonlijke processen maken niet wie je bent. Bij ons staan juist de persoonlijke doelen en successen voorop.
Het is de vraag wat beter is. Uiteindelijk denk ik dat er op andere vlakken ook een verschil bestaat tussen Afrika en Nederland. In Afrika is er niet zoveel geregeld op het vlak van uitkeringen en geestelijke gezondheid. De samenleving is daar belangrijk omdat dát er is en je het daarmee zult moeten doen.
Verschillen
Wat mooi is, is dat het in Afrika het niet zoveel uitmaakt hoe je eruitziet of wat voor kleding je draagt. Je bent puur wie je bent. Iedereen hoort erbij. Iedereen heeft iets bij te dragen, op zijn eigen manier. Dit wordt gewaardeerd. Als je hier rond gaat kijken zijn er snel oordelen, of iemand krijgt het stempel anders. Lees: niet goed genoeg.
Dit doet veel met een mens. Je gaat er zelf ook in geloven en depressieve gedachten liggen op de loer. Deze gedachten zijn ook een van de redenen dat de mensen in Nederland zich op dit vlak anders ontwikkelen. Wij hebben geleerd veel in ons hoofd te zitten, alles te beredeneren. In Afrika doen ze het met wat ze hebben. Er valt niets te beredeneren. Je hebt elkaar nodig om iets te bereiken.
Iets voor hier!
Het zou mooi zijn als er hier ook meer naar elkaar omgekeken wordt. Gewoon om meer samen te zijn en te praten over wat ons bezig houdt – ook als het niet even niet zo goed gaat! Zodat je weet dat je er niet alleen voor staat. En vooral dat je weet dat anderen ook af en toe momenten hebben dat het even minder goed gaat. Door dit te delen hoef je je niet eenzaam te voelen en komt er niet een extra negatief gevoel bij van anders zijn of gevoelens als schaamte en onzekerheid.